بررسی نگرش اعضای هیئت علمی در باره رابطه بین فعالیتهای آموزشی و پژوهشی خویش

هر چند بررسی ارتباط میان آموزش و پژوهش توسط مدرسان دانشگاه و نیز اعضای هیئت علمی دانشگاه به‌طور خاص موضوعی پرجاذبه و بحث انگیز است که تحقیقات متعددی را به دنبال داشته است، اما همان‌گونه که بیان می‌شود، تاکنون به‌عنوان معمایی حل نشدنی باقی مانده است. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی نگرش اعضای هیئت‌علمی در باره رابطه بین فعالیتهای آموزشی و پژوهشی آنان در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. نمونه مورد بررسی 100 نفر از اعضای هیئت‌علمی در سه گروه علوم انسانی، علوم پایه و فنی- مهندسی در دانشگاه فردوسی مشهد بودند که به شیوه سهمیه‌ای غیر احتمالاتی انتخاب شدند. نمونه مورد نظر به دو پرسشنامه محقق ساخته مربوط به وضعیت پژوهش و وضعیت تدریس خود در دانشگاه فردوسی مشهد پاسخ دادند. در این پژوهش از تحقیق توصیفی استفاده شد. مشخصات جمعیت شناختی اعضای هیئت‌علمی به عنوان متغیرهای کنترل کننده در نظر گرفته شدند. تحلیل نتایج به‌دست آمده، با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر پیش‌بین (وضعیت پژوهش) 4/58 درصد از واریانس متغیر ملاک (وضعیت تدریس) را در این پژوهش پیش‌بینی می‌کند. همچنین، متغیرهای جمعیت شناختی اعضای هیئت‌علمی مشتمل بر جنسیت، رشته تحصیلی، مرتبه علمی، سابقه تدریس، متوسط ساعات پژوهش در هفته، متوسط ساعات تدریس در هفته و تعداد مقالات و طرحها که به‌عنوان متغیرهای کنترل‌کننده در نظر گرفته شده بودند، 8/32 درصد از واریانس متغیر کیفیت تدریس را پیش‌بینی کردند.